Οι ψυχοπαθείς, που ονομάζονται επίσης sociopaths, κατηγοριοποιούνται όπως εκείνοι που εμφανίζουν επιφανειακή γοητεία και ευφυΐα και δεν έχουν παραληρηματικές ιδέες ή νευρικότητα.
Τα χαρακτηριστικά τους περιλαμβάνουν:
• Αναξιοπιστία
•Συχνά ψέματα
• Κακόβουλη συμπεριφορά και συμπεριφορά χειραγώγησης (είτε με προσανατολισμό στο στόχο είτε για την απόλαυση της ίδιας της πράξης)
• έλλειψη τύψεων ή ντροπή.
• Αντικοινωνική συμπεριφορά
• Κακή κρίση και αποτυχία να μάθουν από την εμπειρία.
• Ανικανότητα για αγάπη
• Φτώχεια στα γενικά συναισθήματα
• Απώλεια διορατικότητας
• Μη ανταπόκριση στις προσωπικές σχέσεις
• Συχνή ανάγκη για ενθουσιασμό
• Φουσκωμένο αίσθημα αυτοεκτίμησης
• Ανικανότητα να εκλογικεύσουν τη συμπεριφορά τους
• Ανάγκη για πλήρη εξουσία
• Ανάγκη να κυριαρχούν πάνω στους άλλους
Η Ψυχοπάθεια είναι βασικά μια συναισθηματική διαταραχή.
Το βιβλίο, The Psychopath (Ο ψυχοπαθής), από τον James Blair, την Karina Blair, and τον Derek Mitchell, αναφέρει: "Η κρίσιμη πτυχή της ψυχοπάθειας είναι ... η συναισθηματική ανεπάρκεια."
Σύμφωνα με το βιβλίο του Δρ J. Reid Meloy, The Psychopathic Mind (Το ψυχοπαθές μυαλό), αν και ψυχοπαθείς δεν αισθάνονται συγκίνηση με την συνήθη έννοια, κάνουν την εμπειρία πλήξη, φθόνο, χαρά, περιφρόνηση, σαδιστική ευχαρίστηση, θυμό και δείνουν ενδείξεις κατάθλιψης.
Σε γενικές γραμμές, εκείνοι που θεωρούν ότι η συμπεριφορά αυτή προκαλείται από περιβαλλοντικούς παράγοντες, χρησιμοποιούν τον όρο sociopath και οι πιστοί της βιολογικής θεωρίας χρησιμοποιούν τον όρο ψυχοπαθής. Η ψυχοπάθεια μοιάζει με αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας (ASPD ή APD) ή της Διαταραχής Διαγωγής (CD), όπως περιγράφεται στο DSM-IV. Οι διαταραχές αυτές ανιχνεύονται χρησιμοποιώντας την Psychopathy Checklist-Revisited (PCL-R), το DSM-IV, και άλλα διαγνωστικά εργαλεία.
Αυτοί οι τύποι χαρακτήρων, αποτελούν περίπου το 4% του πληθυσμού και καλύπτουν όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Οι ψυχοπαθείς μπορούν να βρεθούν σε κάθε πεδίο, τον πολιτισμό, το επάγγελμα και την τάξη. Επειδή ο όρος ψυχοπαθής έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει τύπους APD και sociopaths, σε αυτό το κεφάλαιο θα χρησιμοποιηθεί ως μια καθολική επισήμανση για αυτούς τους τρεις τύπους χαρακτήρων.
Αργότερα, όταν θα εξηγήσω πώς μεταμφιέζονται οι ψυχοπαθείς όταν αναζητούν θέσεις εξουσίας. Θα βοηθήσει να θυμάστε το εξής: Αν ένας λογικός άνθρωπος προσπαθήσει να εφαρμόσει τη λογική του, ενώ προσπαθεί να καταλάβει το λόγο για μια αντικειμενική ή μία άλλη πράξη του ψυχοπαθή, θα αποτύχει. Τούτο θα εξηγηθεί με περισσότερες λεπτομέρειες αργότερα. Ομοίως, όταν ένας λογικός άνθρωπος ακούσει για το ενδεχόμενο ότι έχει ειπωθεί ένα τεράστιο ψέμα σε έναν πληθυσμό από έναν έμπιστο ηγέτη, και προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τη λογική του για να καθορίσει εάν ένα τέτοιο ψέμα είναι δυνατόν, συνήθως δεν θα πιστεύσει την αλήθεια (πως έχει πέσει θύμα σε ένα τεράστιο ψέμα).
Ο λόγος για αυτό είναι ότι αν και οι περισσότεροι από εμάς μπορούν να κατανοήσουν τα μικρά ψέματα, είναι δύσκολο να συνάγουν το συμπέρασμα ότι είναι δυνατόν να ειπωθεί ένα μεγάλο ή μαζικό ψέμα. Όταν χρησιμοποιώ τον όρο μαζικό ψέμα, δεν εννοώ μόνο ένα πλήρες ψέμα σχετικά με ένα σημαντικό γεγονός, αλλά επίσης το πεδίο εφαρμογής του (παγκόσμιο) την επιρροή του και τον αριθμό των ανθρώπων που έχουν πέσει θύματα σ' αυτό.
Στο βιβλίο του, The Mask of Sanity (Η μάσκα της λογικότητας), Δρ Hervey Cleckley, λέει ότι ακόμη και κατά τη διάρκεια των πιο "μεγάλων ψευδών" δεν δείχνουν "καμία δυσκολία να κοιτάξουν κάποιον με ηρεμία στα μάτια." Προσθέτει δε ότι "θα πουν ψέμματα σε οποιοδήποτε θέμα, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες." Εξηγεί ότι είναι δύσκολο να εκφράσω πόσο εντελώς φυσιολογικοί εμφανίζονται όταν λένε ένα κραυγαλέο ψέμα.
«Αν δεν τάξεις λαγούς με πετραχήλια, τότε επανάσταση δεν γίνεται»
Λένιν
«Οι μεγάλες μάζες των ανθρώπων θα πέσουν πιο εύκολα θύματα σε ένα μεγάλο ψέμα παρά σε ένα μικρό."
-Άντολφ Χίτλερ
Οι ψυχοπαθείς είναι πάντα σε θέση να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους, δεν έχει σημασία πόσο βάναυση είναι. Έχουν, "την ικανότητα να εκλογικεύουν τη συμπεριφορά τους έτσι ώστε να φαίνεται προφανής, λογική και δικαιολογημένη," λέει ο Δρ Cleckley. Ο Dr. Hare πρόσθεσε,
«Οι ψυχοπαθείς δείχνουν μια εκπληκτική έλλειψη ανησυχίας για τις καταστροφικές συνέπειες που οι ενέργειές τους έχουν στους άλλους. Συχνά είναι εντελώς ειλικρινείς σχετικά με το θέμα, δηλώνοντας ήρεμα ότι δεν έχουν καμία αίσθηση της ενοχής, [και] δεν λυπούνται για το πόνο και τη καταστροφή που έχουν προκαλέσει, "κάτι που", λέει ο Dr. Hare, συνδέεται με μια αξιοσημείωτη ικανότητα να εκλογικεύουν τη συμπεριφορά τους. »Η Ψυχοπάθεια είναι συνήθως ανίατη. Οι περισσότεροι θεραπευτές δεν θα συνεργαστούν με αυτούς, επειδή συχνά καταλήγουν κατεστραμμένοι μετά τη διαδικασία της ψυχοθεραπείας. Ο Dr. Hare εξήγησε, «Η παροχή συμβουλών δεν θα πρέπει να σπαταλάται σε ψυχοπαθείς». Μερικοί απ 'αυτούς θα αντανακλούν τις επιθυμίες του θεραπευτή και θα υποκρίνονται πως πάνε καλύτερα.
Στο βιβλίο του, People of The Lie (Ο κόσμος του ψέματος), ο ψυχίατρος Δρ Σκοτ Πεκ είχε αυτό να πει: "μεταξύ τους οι θεραπευτές σπάνια θα αναφερθούν στην ψυχοπαθολογία του ασθενούς ως «συντριπτική». Αυτό το εννοούμε κυριολεκτικά. Αισθανόμαστε κυριολεκτικά συγκλονισμένοι από την δαιδαλώδη μάζα των ψεμάτων και τα διεστραμμένα κίνητρα ... στα οποία θα πρέπει να συντασσόμεθα, αν επιχειρήσουμε να συνεργαστούμε με τους ανθρώπους αυτούς... "
Ο Δρ Σκοτ Πεκ καταλήγει, "Δεν έχω μάθει τίποτα σε είκοσι χρόνια που να δείχνει ότι οι κακοί άνθρωποι μπορεί γρήγορα να επηρεαστούν από οποιοδήποτε άλλο μέσο εκτός από την ωμή δύναμη. Δεν ανταποκρίνονται», λέει, «είτε στην ήπια καλοσύνη είτε σε οποιαδήποτε μορφή πνευματικής πειθούς με την οποία είμαι εξοικειωμένος."
Πού είναι;
Όταν οι άνθρωποι ακούνε τη λέξη ψυχοπαθής, οι περισσότεροι σκέφτονται τους διάσημους κατά σειραν δολοφόνους (serial killers) που είναι κλειδωμένοι στη φυλακή. Ωστόσο, οι περισσότεροι δεν έχουν καταλήξει στη φυλακή ή στα ψυχιατρεία. Ο Δρ Cleckley έγραψε, "Η πραγματική διαφορά μεταξύ αυτών και των ψυχοπαθών που συνεχώς πηγαίνουν σε φυλακές ή σε ψυχιατρικά νοσοκομεία, είναι ότι κρατούν μία πολύ καλύτερη και πιο συνεπή εξωτερική εμφάνιση και δείχνουν φυσιολογικοί».
Πού είναι;
Όταν οι άνθρωποι ακούνε τη λέξη ψυχοπαθής, οι περισσότεροι σκέφτονται τους διάσημους κατά σειραν δολοφόνους (serial killers) που είναι κλειδωμένοι στη φυλακή. Ωστόσο, οι περισσότεροι δεν έχουν καταλήξει στη φυλακή ή στα ψυχιατρεία. Ο Δρ Cleckley έγραψε, "Η πραγματική διαφορά μεταξύ αυτών και των ψυχοπαθών που συνεχώς πηγαίνουν σε φυλακές ή σε ψυχιατρικά νοσοκομεία, είναι ότι κρατούν μία πολύ καλύτερη και πιο συνεπή εξωτερική εμφάνιση και δείχνουν φυσιολογικοί».
"Αυτή η εξωτερική εμφάνιση," λέει ο Δρ Cleckley, είναι ουσιαστικά μια μάσκα, η οποία, «μπορεί να περιλαμβάνει επιχειρηματικές ή επαγγελματικές σταδιοδρομίες που συνεχίζουν κατά μία έννοια επιτυχώς και οι οποίες είναι πραγματικά επιτυχείς όταν μετριόνται με την χρηματική αμοιβή ή από τη γνώμη του περιστασιακού παρατηρητή των πραγματικών επιτευγμάτων. "
"Πολλοί ψυχοπαθείς ποτέ δεν πάνε στη φυλακή ή οπουδήποτε αλλού», συμφώνησε ο Dr. Hare. "Φαίνεται να λειτουργούν αρκετά καλά - όπως οι δικηγόροι, οι γιατροί, οι ψυχίατροι, οι ακαδημαϊκοί, οι μισθοφόροι, οι αστυνομικοί, οι ηγέτες θρησκειών, το στρατιωτικό προσωπικό, οι άνθρωποι των επιχειρήσεων, οι συγγραφείς, οι καλλιτέχνες, οι ηθοποιοί, κοκ -. χωρίς να παραβιάζουν το νόμο" Και συνέχισε: «Η νοημοσύνη τους, το οικογενειακό ιστορικό, οι κοινωνικές δεξιότητες και οι περιστάσεις τους επιτρέπουν να κατασκευάσουν μια πρόσοψη ομαλότητας."
Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους δεν βρίσκονται μόνο στις εκκλησίες σας, στα σχολεία, στις φιλανθρωπικές οργανώσεις, καθώς και τους χώρους εργασίας, αλλά από την ίδια τη φύση τους, είναι πιθανό να τα διοικούν. Είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό του ψυχοπαθή να θέτει τον εαυτό του σε θέσεις επιρροής, όχι για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας, αλλά για την εξουσία. «Η εμπειρία της ευχαρίστησης δεν είναι αμοιβαία για τον ψυχοπαθή», δήλωσε ο Δρ Meloy, "είναι διαθέσιμη μόνο μέσω των σαδιστικών καναλιών της δύναμης και του ελέγχου». Η επίτευξη δύναμης για την εξουσία είναι η φύση του ψυχοπαθή. «Τους αρέσει να έχουν δύναμη και έλεγχο πάνω στους άλλους», συμφώνησε ο Dr. Hare.
Γνωρίζουν καλά ότι το ψυχικό μακιγιάζ τους είναι δραστικά διαφορετικό από την πλειοψηφία.
Έχουν μια έκτη αίσθηση για τον εντοπισμό και την αξιοποίηση κάθε αδυναμίας που μπορεί να έχετε. Σε πολύ μικρή ηλικία μαθαίνουν ότι με ευκολία μπορούν να προκαλέσουν ψυχική και συναισθηματική βλάβη στους άλλους. Μπορούν επίσης να μάθουν πώς να ανιχνεύουν τους άλλους, όπως είναι οι ίδιοι μέσα από ένα πλήθος κανονικών ανθρώπων. Ξεκινώντας στην παιδική τους ηλικία, οι περισσότεροι από αυτούς μαθαίνουν να μιμούνται φυσιολογικές συναισθηματικές αντιδράσεις, προκειμένου να εναρμονιστούν με την κοινωνία.
Ένα άρθρο στην ιστοσελίδα του Dr. Hare ονομάζεται, Psychopaths Among Us (Ψυχοπαθείς ανάμεσά μας), από τον Robert Hercz, περιγράφει πώς ο Dr. Hare ήρθε σε επαφή με την Νικόλ Κίντμαν, η οποία ήθελε να λάβει τις συμβουλές του για το πώς να παίξει το ρόλο της ψυχοπαθούς για την ταινία της, Malice (Κακία). Ο Dr. Hare χρησιμοποιεί το ανέκδοτο του ψυχοπαθή που μόλις είχε δει ένα ατύχημα όπου μια μητέρα είδε το παιδί της να σκοτώνεται από ένα αυτοκίνητο. Υπάρχει αίμα παντού, και η ψυχοπαθής δεν αντιμετωπίζει κανένα συναίσθημα, αλλά αντ' αυτού, προσπαθεί να αποφύγει να λερωθούν με αίμα τα παπούτσια της.
Ο ψυχοπαθής παρατηρεί την συναισθηματική αντίδραση της μητέρας στο ατύχημα και είναι γοητευμένος. Πηγαίνει στο σπίτι, κοιτάζει στον καθρέφτη, και αρχίζει να μιμείται τις εκφράσεις του προσώπου της μητέρας. "Αυτός είναι ο ψυχοπαθής», αποκάλυψε ο Dr. Hare .
«Τις περισσότερες φορές ," λέει ο Δρ Cleckley, "ο τυπικός ψυχοπαθής θα φανεί ιδιαίτερα ευχάριστος και θα κάνει μια σαφώς θετική εντύπωση όταν τον συναντάμε για πρώτη φορά. Ενεργητικός και φιλικός στη στάση του, είναι εύκολος στην επικοινωνία και φαίνεται να έχει πολλά πραγματικά ενδιαφέροντα. Δεν υπάρχει τίποτα περίεργο ή αλλόκοτο σ' αυτόν, καθώς και από κάθε άποψη τείνει να ενσαρκώσει την έννοια ενός καλά προσαρμοσμένου, ευτυχισμένου ανθρώπου ».
"Οι Ψυχοπαθείς είναι συχνά πνευματώδεις ," συμφώνησε ο Dr. Hare. "Μπορεί να είναι ευχάριστοι και διασκεδαστικοί συζητητές, έτοιμοι με γρήγορη και έξυπνη ανταπόκριση, και μπορεί να πουν απίθανες αλλά πειστικές ιστορίες που οι ίδιοι ρίχνουν στον εαυτό τους ένα καλό φως. Μπορούν να είναι πολύ αποτελεσματικοί στην παρουσίαση του εαυτού τους και συχνά είναι πολύ αγαπητοί και γοητευτικοί."
Θυμηθείτε ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν βλάπτουν ψυχικά τους ανθρώπους, αλλά ενδιαφέρονται για την ψυχική και την συναισθηματική κυριαρχία. Για την επίτευξη αυτών των στόχων, θα χρησιμοποιήσουν την μάσκα της λογικής για να θέσουν τον εαυτό τους σε θέσεις εντός της κοινότητάς σας. Οι θέσεις αυτές μπορούν να περιλαμβάνουν σχολικά συμβούλια, φιλανθρωπικές οργανώσεις, ανατρεπτικές οργανώσεις, φιλοζωικές οργανώσεις, εκκλησίες, οργανώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, την πολιτική, την επιβολή του νόμου, ή οποιαδήποτε θέση που πιστεύουν ότι θα τους προσφέρουν εξουσία πάνω στους άλλους. Αυτά είναι τα μέρη όπου οι περισσότεροι ψυχοπαθείς καταλήγουν και όχι η φυλακή.
Ένα διαφορετικό είδος
Μερικοί ερευνητές συμφωνούν ότι τα χαρακτηριστικά που παρουσιάζουν οι άνθρωποι αυτοί, παράγουν μια ομάδα ισχυρότερη από την ηλικία, τη φυλή και τη θρησκεία, που τους τοποθετεί σε μια νέα κατηγορία ανθρώπων. Με άλλα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, όπως τα γνωρίζουμε. Η λέξη αντικοινωνικός δεν περιγράφει κάποιον που προτιμά να καθίσει στο σπίτι του αντί να συμμετέχει σε συναθροίσεις. Για την ακρίβεια αυτό σημαίνει αντιανθρώπινος. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν την νοοτροπία ενός ψυχοπαθή. Ο Dr. Hare εξήγησε, «Εάν φαντασθούμε τον κόσμο όπως ο ψυχοπαθής τον βιώνει, θα βρεθούμε κοντά στο αδύνατο."
Στο βιβλίο του, Political Ponerology (Πονηρολογία): A Science on the Nature of Evil Adjusted for Political Purposes (Μια επιστήμη για τη Φύση του Κακού Προσαρμοσμένη για πολιτικούς σκοπούς), ο Δρ Andrew M. Lobaczewski έγραψε, "Ο παθοκρατικός (pathocratic) κόσμος, ο κόσμος των παθολογικών εγωισμών και του τρόμου, είναι τόσο δύσκολος για κάποιον που βρίσκεται εκτός του πεδίου εφαρμογής αυτού του φαινομένου για να τον καταλάβει, που συχνά εκδηλώνει μία παιδιάστικη αφέλεια, ακόμη και αν έχει σπουδάσει ψυχοπαθολογία και είναι ψυχολόγος εξ επάγγελματος».
Αλλά, εάν μπορείτε, προσπαθήστε να φανταστείτε κάποιον που επιδιώκει την δύναμη για κανέναν άλλο λόγο εκτός από το να έχουν την εξουσία, ή κάποιος που εξαπατά μόνο για να βιώσει τη χαρά που το έπραξε. Ή κάποιος που βασανίζει ένα άλλο άτομο σωματικά ή συναισθηματικά για την απόλαυση να τους βλέπει να υποφέρουν. Φανταστείτε κάποιον που κάνει αυτά τα πράγματα, και δεν χάνει μια στιγμή ύπνου τη νύχτα (με μηδέν τύψεις). Και προσθέστε σε όλα αυτά, τη δυνατότητα να αποκρύπτουν τον εαυτό τους από ένα εξαιρετικά αφελές κοινό. Οι ψυχοπαθείς είναι ουσιαστικά “εξωγήινοι” που φαίνονται άνθρωποι. Πιθανώς ένα από τα καλύτερα προσόντα που πρέπει να μάθετε είναι πώς να εντοπίζετε και πώς να αποφεύγετε ένα ψυχοπαθή.
Και συνεχίζει, "Από τη στιγμή που δεν έχει καμία δίψα για εξουσία, είναι δύσκολο για αυτόν να φανταστεί ότι υπάρχουν άλλοι που έχουν [και] οι οποίοι παρελαύνουν με ένα πολύ διαφορετικό τύμπανο." Ρωτά, "Γιατί θα πρέπει να υποθέσουμε ότι σήμερα δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που έχουν διεστραμμένες επιθυμίες για εξουσία;" Κατά τη γνώμη μου, δεν θα πρέπει, επειδή γνωρίζουμε ότι υπάρχουν, και αποτελούν περίπου το 4% του πληθυσμού κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε περιόδου. "Και αν αυτοί οι άνθρωποι τυχαίνει να είναι δισεκατομμυριούχοι», συλλογίζεται ο Allen, "δεν είναι δυνατό να χρησιμοποιήσουν ως πιόνια άνδρες, όπως ο Χίτλερ και ο Λένιν για να αρπάξουν την εξουσία για τον εαυτό τους;" Όπως έχω καταδείξει, η αληθινή ιστορία στηρίζει αυτόν ακριβώς τον ισχυρισμό.
Ο Dr. Hare αναφέρεται σε αυτούς ως " αρπακτικά μέσα στα ανθρώπινα είδη." "Υπάρχει μια κατηγορία ατόμων που βρίσκονται γύρω μας πάντα και οι οποίοι εντοπίζονται σε κάθε φυλή, σε κάθε πολιτισμό, σε κάθε κοινωνία και σε κάθε έκφανση της ζωής», λέει. "Αν το σκευτείτε αυτό», προσθέτει, «θα συνειδητοποιήσετε ότι αυτό που λείπει από την εικόνα είναι τα χαρακτηριστικά που επιτρέπουν τους ανθρώπους να ζουν σε κοινωνική αρμονία». «Δεν είναι μια όμορφη εικόνα», προειδοποιεί, "και μερικοί αμφιβάλουν ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι."
Μια, έκθεση του 2005 με τίτλο, Antisocial Personality, Sociopathy, and Psychopathy (Αντικοινωνική προσωπικότητα, Sociopathy, και ψυχοπάθεια), από το κολλέγιο North Carolina Wesleyan College, τους περιγράφει ως «διεφθαρμένα άτομα που αντιπροσωπεύουν τα «τέρατα» στην κοινωνία μας. Είναι ασταμάτητοι και ανίατα αρπακτικά των οποίων η βία είναι προγραμματισμένη, σκόπιμη και χωρίς συναισθήματα."
Εκτός από την εκτέλεση προσανατολισμένων πράξεων-στόχων, ο ψυχοπαθής θα εξαπατήσει επίσης και θα δημιουργήσει χάος για κανέναν άλλο λόγο εκτός από την απόλαυση του να το κάνει . «Θα διαπράξει τέτοιες πράξεις», λέει ο Δρ Cleckley, «στην πραγματικότητα, με απουσία σε όλα οποιουδήποτε εμφανούς στόχου." Αυτός ο κρίσιμος παράγων είναι συχνά που μπερδεύει τους περισσότερους λογικούς ανθρώπους. Όταν αναζητούν μια εξήγηση για τη συμπεριφορά του ψυχοπαθή, θα επιχειρήσουν να εφαρμόσουν την λογική. Αλλά, όταν ασχολούμεθα με ένα ψυχοπαθή, πρέπει να καταλάβουμε ότι η ψυχοπάθεια είναι η αιτία.
Μια μέρα ένας σκορπιός και ένας βάτραχος που βρίσκονταν στην άκρη ενός ποταμού, ήθελαν να περάσουν στην άλλη πλευρά. Ο σκορπιός είπε στον βάτραχο, " κύριε βάτραχε, θα είχατε την καλοσύνη να με πάρετε στην πλάτη σας, καθώς θα κολυμπάτε σε αυτό το ποτάμι; Έχω μία σημαντική δουλειά στην άλλη πλευρά και δεν μπορώ να κολυμπήσω σε ένα τέτοιο ισχυρό ρεύμα ". Ο βάτραχος ήταν λίγο ανήσυχος και έτσι άρχισε να αναρωτιέται για τα κίνητρα του σκορπιού. Ο βάτραχος είπε, "κύριε Σκορπιέ, ενώ μπορώ να εκτιμήσω το γεγονός ότι έχετε μία επιχείρηση να διεξάγετε στην άλλη πλευρά του ποταμού, παρακαλώ σκεφτείτε τι λέτε."
"Είστε ένας σκορπιός. Έχετε ένα μεγάλο κεντρί στο τέλος της ουράς σας. Από τη στιγμή που εγώ θα σας αφήσω να ανέβετε στην πλάτη μου, θα με τσιμπήσετε, το οποίο θα ήθελα να προσθέσω πως είναι στη φύση σας." Ο σκορπιός, έτοιμος για αυτό, απάντησε, «Αγαπητέ κύριε βάτραχε, δεν είναι σαφώς προς το συμφέρον μου να σας τσιμπήσω καθόλου! Εγώ πρέπει να φτάσω στην άλλη πλευρά και υπόσχομαι ότι δεν θα σας κάνω κανένα κακό." Λοιπόν, αυτό έκανε μεγάλη αίσθηση στο βάτραχο, και έτσι ο σκορπιός σύρθηκε στην πλάτη του για να κάνει το ταξίδι κατά μήκος του ποταμού.
Ο βάτραχος περνούσε το ποτάμι όταν ξαφνικά, στη μέση του ποταμού, ο σκορπιός άρχισε να κεντρίζει επανειλημμένα το βάτραχο. Ο βάτραχος, συγκλονισμένος από αυτήν την εξέλιξη, φώναξε, "Γιατί, ω! γιατί το κάνεις αυτό; Είπατε ότι χρειάζεστε να φτάσετε στην άλλη πλευρά για να διευθύνετε την επιχείρησή σας!" Ο σκορπιός απάντησε αδιάφορα, "Αγαπητέ κύριε βάτραχε, το είπες και μόνος σου. Είμαι ένας σκορπιός. Έχω ένα μεγάλο κεντρί στο τέλος της ουράς μου. Και ναι, είναι στη φύση μου να σας τσιμπήσω."
Οι ψυχοπαθείς στην πολιτική
Αν αυτό το 4% του πληθυσμού που βρίσκεται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας σε μια δεδομένη περίοδο, δεν είναι πιθανό κάποιοι να επιδιώξουν κορυφαίες θέσεις επιρροής; Φυσικά. Θυμηθείτε, πως η ανάγκη για απόλυτη εξουσία πάνω σε άλλους είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό του ψυχοπαθή.
Η προσανατολισμένη σε στόχους δολιότητα, η επιφανειακή γοητεία, η φιλική εξωτερική εμφάνιση, και η απουσία τύψεων, είναι τα χαρακτηριστικά που θα τους επιτρέψει να επιτύχουν τους στόχους τους. Αν είναι, επίσης, άνθρωποι του πλούτου, θα τα χρησιμοποιήσουν σίγουρα αυτά για να πετύχουν τους στόχους τους. Και επειδή η δολιότητα είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό του ψυχοπαθούς, αυτό κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει με τη δημιουργία μίας μετωπικής ανθρωπιστικής οργάνωσης.
Οι κακοί άνθρωποι είναι συχνά απασχολημένοι να κτίσουν για τους εαυτούς τους διάφορες προσόψεις για μεταμφίεση και να προωθήσουν τις φιλοδοξίες τους. Ο Δρ Πεκ περιγράφει, "Είναι πιθανό να πιεστούν οι ίδιοι περισσότερο από ό,τι οι περισσότεροι στη συνεχή προσπάθειά τους να αποκτήσουν και να διατηρήσουν μια εικόνα υψηλής αξιοπρέπειας." Έτσι, σε αντίθεση με τις ταινίες, το κακό δεν εμφανίζεται ως ο κακός ο ντυμένος στα μαύρα, ή το τέρας σε πλήρη θέα. Το κακό θα εκτεθεί πολύ σπάνια στο φως της δημοσιότητας. Πρέπει να το κρύψει. Και κρύβεται σχεδόν πάντα με το πρόσχημα πως είναι δίκαιο.
Στην πραγματικότητα, αντί να κρύβονται στις σκιές ντυμένοι στα μαύρα, μεταμφιέζονται με κοστούμια, στολές και φιλανθρωπικές οργανώσεις, οι οποίες τους επιτρέπουν να μας εξαπατήσουν με τη σκέψη ότι είναι οι σωτήρες μας. Αυτό δίνει τη δυνατότητα να προκαλέσουν πολύ μεγαλύτερη ζημιά. «Ενώ το κακό μπορεί να εκδηλωθεί, προφανώς ... το κάνει σπάνια," ο Δρ Πεκ διακήρυξε, και πρόσθεσε, «εκείνοι που είναι κακοί είναι μάστορες της μεταμφίεσης."
Αυτοί που ελέγχουν τον πλανήτη.
Τώρα ας εξετάσουμε το ιστορικό των ανθρώπων που ελέγχουν τον πλανήτη. Έχουν δημιουργήσει πολέμους για το κέρδος και τον έλεγχο, που είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, για τους οποίους δεν εμφανίζουν καμία τύψη. Έχουν αφήσει τη δυνατότητα να συμβούν επιθέσεις, δημιούργησαν καταθλίψεις, και ανατράπηκαν κυβερνήσεις για να προωθήσουν τις φιλοδοξίες τους. Έχουν επανειλημμένα πεί ψέματα σχετικά με τα γεγονότα αυτά με τη χρήση των μέσων μαζικής ενημέρωσης που ελέγχουν, και της ακαδημαϊκής κοινότητας, την οποία επίσης ελέγχουν με τα Αφορολόγητα ιδρύματά τους (Tax-exempt Foundations).
Σε σύγκριση με τους κοινούς παραβατικούς εγκληματίες, αυτοί οι άνθρωποι φαίνεται να είναι στην επιφάνεια εντάξει. Αλλά, όπως έχουμε μάθει, τα ψέματα, η εξαπάτηση και η μεταμφίεση είναι τα στάνταρ χαρακτηριστικά όσων είναι κακοί. «[Αυτοί] προέρχονται από τα πολύ υψηλότερα κοινωνικά στρώματα», έγραψε ο Άλεν. "Είναι πάρα πολύ πλούσιοι, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και εξαιρετικά καλλιεργημένοι. Πολλοί από αυτούς έχουν φήμη για φιλανθρωπία. Κανείς δεν χαίρεται να βρεθεί στη θέση να κατηγορεί διακεκριμένους ανθρώπους να συνωμοτούν για να υποδουλώσουν τους συναδέλφους τους Αμερικανούς, αλλά τα γεγονότα είναι αναμφισβήτητα ."
Εάν επρόκειτο να ερευνήσετε τους ανθρώπους που έχουν διαπράξει αγριότητες εναντίον πληθυσμών σε όλη την ιστορία, θα βρείτε πιθανώς ότι οι περισσότεροι ήταν ψυχοπαθείς. Παρότι τα κύρια ιστορικά βιβλία περιγράφουν μερικά από αυτά τα γεγονότα, δεν τονίζουν το πρότυπο στο οποίο ανήκαν. Το σχήμα αποτελείται από μια σταθερή ροή ψυχοπαθών που έλεγαν ψέματα, εξαπατούσαν και δολοφονούσαν στο δρόμο τους προς την κορυφή, που στη συνέχεια είχε ως αποτέλεσμα τις αγριότητες. Αυτό το επαναλαμβανόμενο θέμα συμβαίνει να είναι ο κανόνας.
Σχετικά με αυτό, ο Δρ Lobaczewski είπε, «τότε συνήθως φθάνουν στο συμπέρασμα ότι η πράξη δεν θα είχε πραγματοποιηθεί ... δεδομένου ότι ο παθολογικός παράγοντας σφραγίζει με την εμφάνισή του ή έγινε ένα απαραίτητο συστατικό της καταγωγής του. Η υπόθεση προτείνει πως οι παράγοντες αυτοί είναι συνήθως ενεργοί στη γένεση του κακού." Εξήγησε, "Μέσα σε αυτή τη περίπλοκη δομή, ένα είδος κακού τροφοδοτεί και ανοίγει τις πόρτες για τους άλλους, ανεξάρτητα από οποιοδήποτε άτομο ή από δογματικά κίνητρα." Τέλος, ο ίδιος προτείνει, «Από την στιγμή που είναι παρόντες παθολογικοί παράγοντες μέσα στην σύνθεση των περισσότερων περιπτώσεων του κακού, που είναι επίσης παρόντες στην συνέχεια τους."
"Επειδή το πείσμα τους είναι τόσο έντονο - και πάντα συνοδεύεται από την δίψα για εξουσία - υποψιάζομαι ότι το κακό είναι πιο πιθανό από ό, τι οι περισσότεροι να μεγαλώνουν οι ίδιοι πολιτικά," περιγράφει ο Δρ Peck. Ο Δρ Sabbatini έγραψε, "Κάτω από αγχώδεις κοινωνικές καταστάσεις, όπως σε πολέμους, φτώχεια, γενική κατάρρευση της οικονομίας, σαρωτικές επιδημίες ή πολιτική πάλη, κλπ, οι ψυχοπαθείς μπορούν να αποκτήσουν τη θέση των περιφερειακών ή των εθνικών ηγετών και των σωτήρων ... Όταν είναι σε θέσεις εξουσίας, μπορούν να προκαλέσουν πολύ μεγαλύτερη ζημιά από ό, τι ως άτομα. "
Ο καθηγητής Μαρς σχολίασε,
«Ωστόσο, ως δημόσια πρόσωπα, μας εντυπωσιάζουν ως άνδρες οι οποίοι είναι συμπαθείς, έξυπνοι, εκλεπτυσμένοι, δίκαιοι, ανεκτικοί, στοχαστικοί, ευγενικοί και ανώτεροι που ενδιαφέρονται ειλικρινά για θέματα όπως το περιβάλλον, τα δεινά των πεινασμένων που πεθαίνουν από την πείνα στο εξωτερικό, οι άνεργοι και αυτοί που μαστίζονται από τη φτώχεια. Επιπλέον, συχνά αναγνωρίζονται ως ηγέτες στην εύλογη επιθυμία για παγκόσμια ειρήνη και ηρεμία. "Και συνέχισε:
«Πολλοί είναι ενεργοί στο έργο της εκκλησίας και των φιλανθρωπικών οργανώσεων. Άλλοι δωρίζουν σε κοινωφελείς σκοπούς." Αναγνωρίζοντας αυτή την πρόσοψη, πρόσθεσε, "Κανείς δεν θα υποψιαζόταν ούτε μια στιγμή τι συμβαίνει πραγματικά στα βαθειά, στα σκοτεινά διαβολικά μυαλά τους.»Μία άλλη εξαιρετικά χρήσιμη ικανότητα που πρέπει να μάθουμε, είναι η ικανότητα να εντοπίσουμε αυτό το μοτίβο της αποσύνθεσης σε ένα έθνος κάτω από μια παθολογική επιρροή. Το βιβλίο του Δρα Lobaczewski, Political Ponerology (Πολιτική Πονηρολογία) εξηγεί λεπτομερώς το μοτίβο αυτό. Έχει βιώσει αυτή τη διαδικασία προσωπικά, ενώ ζούσε στην Πολωνία στο πλαίσιο τόσο της ναζιστικής όσο και της κομμουνιστικής κατοχής. (***) Μόλις συνειδητοποιήσετε ότι την Αμερική όπως και τα έθνη του ΝΑΤΟ τα ελέγχουν ψυχοπαθείς, τότε ο λόγος για ατέρμονους πολέμους και ατέλειωτες αναταραχές, γίνεται σαφής. Μόλις καταλάβουμε την φύση του ψυχοπαθή, όλα φαίνονται απολύτως λογικά.
Όταν η φατρία που έχει τον έλεγχο μιας κοινωνίας είναι κακόβουλη, η ασθένεια διεισδύει και στα χαμηλότερα επίπεδα. Προβάλλονται οι ανήθικες συμπεριφορές, ενώ οι ηθικές γελοιοποιούνται και δημιουργούνται εχθροί. Η καταστροφική διαδικασία ολοκληρώνεται με ένα ολοκαύτωμα, μία γενοκτονία ή τη δίωξη με κάποιο τρόπο. Η Νέα Παγκόσμια Τάξη είναι ένα τέτοιο κίνημα.
Ο Ross έγραψε, "Δεν ξέρω για σας, αλλά αυτές οι δραστηριότητες ... με απασχολούν σοβαρά, διότι τα παιδιά και τα εγγόνια μου θα υποφέρουν πολλές φορές περισσότερο από ό, τι υποφέρουμε σήμερα υπό τον έλεγχο αυτών των τεράτων». [Έμφαση στο πρωτότυπο] Και πρόσθεσε: «Έχω προσπαθήσει να βρω χειρότερους όρους για αυτούς, αλλά αυτό είναι το καλύτερο που μπορώ να σκεφτώ για να τους περιγράψει."
Όταν ένα έθνος ή μία άλλη οργάνωση ξεκινούν αυτή τη διαδικασία του κακού, οι ψυχοπαθείς και οι άλλοι αποκλίνοντες έλκονται από αυτή σαν μαγνήτης. Άτομα που είναι ομοϊδεάτες, έχουν εγκατασταθεί σε θέσεις επιρροής και σε θέσεις κλειδιά. Όσον αφορά την τρέχουσα επιδημία, αυτό θα περιλαμβάνει τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες που φέρονται να εκτελούν τις COINTELPRO αυτές επιχειρήσεις και χτυπώντας τους ανθρώπους και τα δίκτυα των πολιτών με μη θανατηφόρα όπλα.
Όπως αποδείχθηκε στην “Γαλλική” επανάσταση και στην “Ρωσική” επανάσταση, θα πρέπει να καταλάβουν τους δρόμους και να συλλάβουν ένα ποσοστό του πληθυσμού, προκειμένου να εγκαταστήσουν μια δικτατορία. Για να γίνει αυτό, έχει επιλεγεί ένα μέρος της κοινωνίας για να επιβάλλει την εξουσία του δικτάτορα στο επίπεδο του δρόμου. Ιστορικά στοιχεία δείχνουν ότι αυτό το τμήμα συνήθως αποτελείται από τα βασικά επιχειρησιακά κέντρα της κοινωνίας, π.χ., τα εργοστάσια, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα δημοτικά κέντρα, τις θρησκευτικές οργανώσεις, τα αστυνομικά τμήματα, τις εταιρείες κοινής ωφέλειας, τα καταστήματα, κ.λπ.
Ο Δρ Lobaczewski το περιγράφει αυτό με τον ακόλουθο τρόπο: «Οι ενέργειες αυτού του φαινομένου επηρεάζουν μια ολόκληρη κοινωνία, ξεκινώντας από τους ηγέτες και διεισδύει σε κάθε χωριό, κωμόπολη, εργοστάσιο, επιχείρηση, ή αγρόκτημα. Η παθολογική κοινωνική δομή καλύπτει σταδιακά το σύνολο της χώρας, δημιουργώντας μια «νέα κοινωνική τάξη» στο εσωτερικό του έθνους. Αυτή η προνομιούχα τάξη των διεστραμμένων αισθάνεται μόνιμα πως απειλείται από τους «άλλους». Οι «άλλοι" είναι προφανώς οι άνθρωποι που έχουν μπει στο στόχαστρο για να διωχθούν.
Το Κρυφό Κακό
Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω με λόγια ένα γεγονός που πρέπει κανείς να είναι έμπειρος για να το καταλάβει. Το γεγονός στο οποίο αναφέρομαι είναι η παρατήρηση του ψυχοπαθή ή του ψυχοπαθητικού συστήματος στην πραγματική μορφή του, αφού έχει αφαιρεθεί η μάσκα. Μπορεί να περιγραφεί ως κάτι βαθειά τρομακτικό. Είναι μία αποκρουστική εμπειρία για ένα φυσιολογικό άτομο και μπορεί να προκαλέσει σοβαρό ψυχολογικό τραυματισμό, ειδικά αν δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτό.
"Αν κάποιος έχει βιώσει προσωπικά μια τέτοια εφιαλτική πραγματικότητα," λέει ο Δρ Lobaczewski, «θεωρεί τους ανθρώπους που δεν έχουν προχωρήσει στην κατανόηση του μέσα στο ίδιο χρονικό πλαίσιο να είναι απλά μια συμπεριφορά αλαζονική και μερικές φορές ακόμη και κακόβουλη". "Η εμπειρία αυτή», συνεχίζει, «[έχει] ανεπίσημα απορριφθεί από ... [τους ανθρώπους και] γίνεται μια ψυχολογική επιβάρυνση γι 'αυτόν, αναγκάζοντάς τον να ζήσει μέσα σε ένα στενό κύκλο προσώπων των οποίων οι εμπειρίες ήταν παρόμοιες."
Αυτή η συνάντηση με ένα ψυχοπαθές στοιχείο ήταν η εμπειρία πολλών Επιθέσεων και Κρυφών κακών στόχων σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ο McKinney έγραψε ότι ένας από τους στόχους αυτών των εκστρατειών της παρενόχλησης είναι να ενσταλάξει μια διεστραμμένη αίσθηση της πίστης προς τον οργανισμό που είναι υπεύθυνος για την παρενόχληση. Αυτό είναι απόλυτα λογικό, όταν έχουμε να κάνουμε με έναν παθολογικό παράγοντα. " Ο σαδιστικός έλεγχος είναι επίσης ένα στοιχείο της διαστροφής», έγραψε ο Δρ Meloy, ο οποίος αποτελεί ένδειξη «ψυχοπαθητικής διαταραχής.»
Ο McKinney ανέφερε επίσης ότι οι εν λόγω υπηρεσίες φαίνεται να αντιμετωπίζουν τους στόχους τους ως αντικείμενα, τιν στιγμή που τους παρενοχλούν. "Οι ψυχοπαθείς βλέπουν τους ανθρώπους ως κάτι περισσότερο από αντικείμενα που πρέπει να χρησιμοποιήσουν για τη δική τους ικανοποίηση," εξηγεί ο Dr. Hare. «Ο αδύναμος και ο ευάλωτος – τον οποίο κοροϊδεύουν, αντί να τον λυπούνται - είναι οι αγαπημένοι τους στόχοι." Αυτό βοηθά να εξηγήσουμε τις αναφορές των ανθρώπων που στοχεύονται από το Κρυφό Κακό για κανέναν ιδιαίτερο λόγο, εκτός από το ότι είναι αξιοπρεπείς. Ένα ψυχοπαθητικό πρόγραμμα θα έχει ως στόχο αυτούς τους ανθρώπους.
Ακριβώς όπως οι δημιουργοί αυτού του προγράμματος παρουσιάζονται καλυμμένα ως ανθρωπιστές, το ίδιο το πρόγραμμα παρουσιάζεται ως ωφέλιμο και αναγκαίο. Αφελή άτομα που συμμετέχουν, δεν μπορούν να το αναγνωρίσουν αυτό αμέσως. Όμως, ένα ποσοστό εκείνων που ελέγχουν τα όπλα που βασανίζουν τους πολίτες (πρέπει να είσαι ψυχοπαθής για να το κάνεις αυτό), καθώς και εκείνοι από τα χαμηλότερα επίπεδα που ακολουθούν και παρενοχλούν τους στόχους, είναι ψυχοπαθείς. Και είστε ενήμεροι για την πραγματική φύση αυτού του προγράμματος.
"Το εξωτερικό στρώμα που βρίσκεται πλησιέστερα προς το αρχικό περιεχόμενο, χρησιμοποιείται για τους προπαγανδιστικούς σκοπούς του ομίλου," λέει ο Δρ Lobaczewski. "Μέσοι άνθρωποι υποκύπτουν στους υποβλητικούς υπαινιγμούς του πρώτου στρώματος για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν μάθουν να κατανοούν το δεύτερο." "Ο καθένας με ορισμένες ψυχολογικές αποκλίσεις," Εξηγεί, "ειδικά αν φοράει τη μάσκα της ομαλότητας ... αντιλαμβάνεται αμέσως το δεύτερο στρώμα να είναι ελκυστικό και σημαντικό. Εξ άλλου, δημιουργήθηκε από ανθρώπους σαν κι αυτόν»
Ο παθολογικός παράγοντας βοηθά επίσης να διευκρινίσουμε γιατί οι άνθρωποι που είναι, αναμφισβήτητα, πιο πνευματικοί και ηθικά πιο εξελιγμένοι από τις μάζες, εντοπίζονται και γίνονται στόχος. Σύμφωνα με τον Δρ Lobaczewski, αυτοί οι τύποι είναι οι πρώτοι που θα στραφούν τα καθεστώτα που ελέγχονται από ψυχοπαθείς. Ο Δρ Meloy εξήγησε ότι η ψυχασθενική «αντίληψη για τις απολαύσεις των άλλων, προκαλεί μόνο τον φθόνο και την απληστία τους." Και ότι λαμβάνουν, "ικανοποίηση των σαδιστικών ωθήσεών τους μέσω της εσκεμμένης επιβολής του συναισθηματικού ή σωματικού πόνου στους άλλους."
"Τα ψυχοπαθή άτομα που δεν εισέρχονται σε ψυχοθεραπεία είναι παραδείγματα αυτού του μίσους κατά της καλοσύνης," λέει ο Δρ Meloy. Σύμφωνα με τον Δρ Meloy, αν και ο φθόνος δεν είναι συνειδητά αισθητός, είναι η κινητήρια δύναμη για την παροχή κινήτρων για την καταστροφική συμπεριφορά τους. Περιγράφει τη συμπεριφορά αυτή ως «χειραγωγική ποδηλασία», η οποία περιλαμβάνει μία "σκωπτική, [και] μία στάση ελέγχου " ενώ επιτίθενται στον στόχου τους.
«Ο χειραγωγικός κύκλος», εξηγεί ο Δρ Meloy, " ενισχύει το ναρκισσισμό του και προστατεύει την ευπάθεια του." Αυτός ο κύκλος είναι σε εξέλιξη, διότι η απειλή για τον φουσκωμένο εαυτό του είναι πάντα παρούσα. Περιγράφει αυτό τον κύκλο ως μια διαδικασία καθαρισμού για τον ψυχοπαθή. "Η επιθυμία να ελέγχουν και να υποβαθμίζουν το πραγματικό αντικείμενο... Μπορεί να τροφοδοτείται από την σαδιστική ευχαρίστηση που συνδέεται με τη συμπεριφορά», λέει.
Η σκωπτική και η ελεγκτική συμπεριφορά που παρουσιάζεται από αυτές τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες προς τους στόχους τους, φαίνεται να είναι μέρος της «χειραγωγικής ποδηλασίας» για την οποία μιλά ο Δρ Meloy. Αυτό καθίσταται ακόμη πιο λογικό όταν θεωρούμε την προϋπόθεση του Δρ Lobaczewski, η οποία αναφέρει ότι η ελέγχουσα ψυχοπαθής φατρία μιας κοινωνίας (η οικονομική ελίτ), θα προσλάβει ψυχοπαθείς χαμηλότερου επίπεδου για να κάνει το έργο τους. Αυτοί οι αποκλίνοντες του χαμηλότερου επιπέδου φυσικά αναζητούν εργασία στην αστυνομία, την ασφάλεια, τον στρατό, την πολιτική, ή άλλες θέσεις που πιστεύουν ότι θα τους προσφέρουν δύναμη.
Περίληψη
Ένα μικρό τμήμα του πληθυσμού έχει ένα ψυχολογικό μακιγιάζ το οποίο είναι πολύ διαφορετικό από τους περισσότερους.
Έχουν πλήρη επίγνωση της διαφοράς τους. Γνωρίζουν επίσης ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν επίγνωση αυτού του ριζικού διαχωρισμού. Η διαφορά περιλαμβάνει μια συναισθηματική ανεπάρκεια, που συνοδεύεται από την έλλειψη τύψεων, που τους επιτρέπει να λειτουργούν έξω από τα καθιερωμένα ηθικά όρια. Είναι σε θέση να αποκρύψουν αυτήν την διαφορά σε κάποιο βαθμό και συνήθως φαίνεται να είναι γενναιόδωροι και φιλικοί.
Μπορούν κατά συνέπεια να συμμετάσχουν σε κάποια αντικοινωνική συμπεριφορά, η οποία περιλαμβάνει την καταστροφή της ζωής των ανθρώπων, προκειμένου να θρέψουν την εγωιστική έπαρση τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας συχνά κοροϊδεύουν τους στόχους τους, τους οποίους θεωρούν αδύναμους, ή τους φθονούν. Θα προκαλούν πόνο στους άλλους για κανέναν άλλο λόγο εκτός από την απόλαυση που τους δίνει. Καλύπτουν όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Μερικοί συγγραφείς θεωρούν ότι είναι ένα διαφορετικό είδος των ανθρώπων.
Οι ψυχοπαθείς φυσικά αναζητούν θέσεις εξουσίας. Πολλές ιστορικές θηριωδίες προκλήθηκαν από ψυχοπαθείς. Ένας οργανισμός ή ένα έθνος κάτω από ψυχοπαθητική επιρροή σύντομα θα μολυνθεί από την ασθένεια. Θα παρουσιάζει τέτοιες καταστροφικές τάσεις από τα ανώτερα επίπεδα έως το πιο μικρό χωριό.
Το Κρυφό Κακό είναι ένα ψυχοπαθητικό πρόγραμμα που υπάρχει σε μία κοινωνία που διοικείται από ψυχοπαθείς.
Υποσημειώσεις
* It's nice to know that there's an actual scientific category that these people can be placed in. I first learned that psychopathy was likely the specific illness that the creators of this program suffer from while listening to author and radio host Alan Watt at www.CuttingThroughTheMatrix.com. He now hosts a show on the Republic Broadcasting Network.
** This charge is based on my unprofessional opinion. A true diagnosis is a complex matter involving an in-depth diagnostics using the PCL-R, or DSM, as well as input from friends, family and employers.
*** Ponerology is derived from the Greek word poneros, which means evil. Political Ponerology is the study of the growth of political evil. According to the author of Political Ponerology, Zbigniew Brzezinski of the Trilateral Commission attempted to prevent the book from being published.
ΠΗΓΗ:http://www.bibliotecapleyades.net/sociopolitica/hiddenevil/hiddenevil25.htm
Πηγή
http://dia-kosmos.blogspot.gr/