Αργία Μήτηρ Τρομοκρατίας
Εδώ και πολλούς μήνες είχαν διατυπωθεί προειδοποιήσεις, τόσο όσο το ISIS υποχωρεί στην Μέση Ανατολή, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες τρομοκρατικών ενεργειών στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Η εφιαλτική αυτή πρόβλεψις επαληθεύεται, χωρίς όμως ο δυτικός κόσμος να τολμά να δει την πραγματικότητα. Ελάχιστοι τολμούν να κατονομάσουν την τρομοκρατία ως ισλαμική.
Εδώ και πολλούς μήνες είχαν διατυπωθεί προειδοποιήσεις, τόσο όσο το ISIS υποχωρεί στην Μέση Ανατολή, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες τρομοκρατικών ενεργειών στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Η εφιαλτική αυτή πρόβλεψις επαληθεύεται, χωρίς όμως ο δυτικός κόσμος να τολμά να δει την πραγματικότητα. Ελάχιστοι τολμούν να κατονομάσουν την τρομοκρατία ως ισλαμική.
Ο δε δήμαρχος της βρετανικής πρωτευούσης, ο μουσουλμάνος Σαντίκ Χάν, έσπευσε να δηλώσει ότι η τρομοκρατία είναι μέρος «του πακέτου της ζωής σε μια μεγαλούπολη». Και ουδείς ετόλμησε να σχολιάσει ότι τέτοιες δηλώσεις συνιστούν προσβολή προς τους νεκρούς των προσφάτων επιθέσεων στο Μάντσεστερ και στο Λονδίνο.
Ένα τέτοιο σχόλιο θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί «ρατσιστικό» από τους θιασώτες της «πολιτικής ορθότητας», που δυναστεύουν την πολιτική της Ευρώπης. Το γεγονός ότι το Τόκυο είναι μια μεγαλούπολις 13 και πλέον εκατομμυρίων κατοίκων στην οποία η ισλαμική τρομοκρατία δεν έχει καν πλησιάσει, έχει περάσει απαρατήρητο. Όμως στο Τόκυο δεν υπάρχουν θύλακες μουσουλμάνων, για να υποθάλψουν επίδοξους τρομοκράτες.
Εδώ, τίθεται ένα σημαντικό πρόβλημα για την Ευρώπη. Τα γκέττο των μουσουλμάνων κατοικούνται σε μεγάλο ποσοστό από άτομα που γεννήθησαν εκεί. Σε ένα άλλο ποσοστό, μετανάστευσαν και εγκατεστάθησαν σχεδόν «απαρατήρητοι», εκμεταλλευόμενοι την ανοχή και ίσως την αδιαφορία των κυβερνήσεων και των κατοίκων. Και οι μεν και οι δε, όμως, ηρνήθησαν να καταστούν υγιείς παραγωγικές μονάδες για τις κοινωνίες που τους φιλοξένησαν. Εξήντλησαν την ενεργητικότητά τους στην αναζήτηση επιδομάτων και κοινωνικών παροχών, που εδίδοντο αφειδώς στις εποχές των παχειών αγελάδων. Διεπίστωσαν επίσης, ότι όσο περισσότερα παιδιά είχαν τόσο πλουσιωτέρων παροχών θα ετύγχαναν . Έτσι, απομυζούσαν ταυτοχρόνως πόρους της κοινωνίας, αλλοιώνοντας σταδιακώς και τον χαρακτήρα της. Παρά ταύτα, ουδείς αντιδρούσε. Θα εκινδύνευε να χαρακτηρισθεί «ρατσιστής».
Επιβαιβαιώθη όμως συν τω χρόνο και το ρηθέν από τους αρχαίους: «Αργία μήτηρ πάσης κακίας». Μη εργαζόμενοι όλοι αυτοί οι μουσουλμάνοι, είχαν την άνεση να επικρίνουν τον δυτικό τρόπο ζωής, επαιρώμενοι για την δική τους ηθική ανωτερότητα. Αυτή ήταν και παραμένει η συζήτησή τους, όταν βλέπουν την άνετη ενδυμασία των δυτικών γυναικών ή την εμφάνισή τους στις παραλίες κατά τους θερινούς μήνες. Απεναντίας, ο περιορισμός των «δικών τους» γυναικών αποτελούσε, στο μυαλό τους, τεκμήριο εφαρμογής κοινωνικών και οικογενειακών «αρχών». Και όμως, την στάση τους αυτή επικροτούσαν και οι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των γυναικών. Διότι, διαφορετικώς, θα κατηγορούντο για «ρατσιστικές» τάσεις.
Όλα αυτά τα δεδομένα καθιστούσαν τα οικεία βουλήσει διαμορφωθέντα μουσουλμανικά γκέτο, φυτώρια μουσουλμανικών τρομοκρατών που προχωρούσαν ένα βήμα πιο πέρα. ‘Έκαναν σκοπό τους την καταστροφή της «παρηκμασμένης» δυτικής κοινωνίας. Οι διδασκαλίες των «ουλεμάδων» (διδασκάλων του ισλαμικού νόμου) εύρισκαν πρόσφορο έδαφος και διεμόρφωναν την νέα γενιά «πολεμιστών του ισλάμ».
Δεν είναι καθόλου δύσκολο, με τα σημερινά μέσα να εντοπισθούν από τις υπηρεσίες ασφαλείας οι ύποπτοι. Θα πρέπει να αναζητηθούν πρωτίστως, μεταξύ των μουσουλμάνων εκείνων που απολαμβάνουν τα αγαθά της δυτικής κοινωνίας καρπούμενοι επιδομάτων δωρεάν κατοικιών και άλλων παροχών. Όμως, αυτού του είδους έρευνες δεν είναι δυνατόν να αναληφθούν. Τέτοια κριτήρια δεν μπορεί να τεθούν. Θα είχαν χαρακτήρα διπλά «ρατσιστικό». Θα εμπεριείχαν και θρησκευτικό και κοινωνικό «ρατσισμό».
Δεν χρειάζεται και πολλή σκέψις, για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι, αν δεν αρθούν αυτές οι αγκυλώσεις, δεν υπάρχει περίπτωσις να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικώς η ισλαμική απειλή. Αλλά, δυστυχώς, αν τολμήσει να τα θέσει κάποιος αρμόδιος αξιωματούχος, την επόμενη στιγμή θα αποπεμφθεί κακήν κακώς από την υπηρεσία του, με την κατηγορία του «ρατσιστού». Και ενώ θα έχει επιχειρήσει να υπερασπισθεί τις αξίες του δυτικού πολιτισμού, είναι αυτός που θα κατηγορηθεί ως ολετήρ. Αυτό θα επιβάλει η «πολιτική ορθότης».
(του Ευθ. Π. Πέτρου)
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Εδώ, τίθεται ένα σημαντικό πρόβλημα για την Ευρώπη. Τα γκέττο των μουσουλμάνων κατοικούνται σε μεγάλο ποσοστό από άτομα που γεννήθησαν εκεί. Σε ένα άλλο ποσοστό, μετανάστευσαν και εγκατεστάθησαν σχεδόν «απαρατήρητοι», εκμεταλλευόμενοι την ανοχή και ίσως την αδιαφορία των κυβερνήσεων και των κατοίκων. Και οι μεν και οι δε, όμως, ηρνήθησαν να καταστούν υγιείς παραγωγικές μονάδες για τις κοινωνίες που τους φιλοξένησαν. Εξήντλησαν την ενεργητικότητά τους στην αναζήτηση επιδομάτων και κοινωνικών παροχών, που εδίδοντο αφειδώς στις εποχές των παχειών αγελάδων. Διεπίστωσαν επίσης, ότι όσο περισσότερα παιδιά είχαν τόσο πλουσιωτέρων παροχών θα ετύγχαναν . Έτσι, απομυζούσαν ταυτοχρόνως πόρους της κοινωνίας, αλλοιώνοντας σταδιακώς και τον χαρακτήρα της. Παρά ταύτα, ουδείς αντιδρούσε. Θα εκινδύνευε να χαρακτηρισθεί «ρατσιστής».
Επιβαιβαιώθη όμως συν τω χρόνο και το ρηθέν από τους αρχαίους: «Αργία μήτηρ πάσης κακίας». Μη εργαζόμενοι όλοι αυτοί οι μουσουλμάνοι, είχαν την άνεση να επικρίνουν τον δυτικό τρόπο ζωής, επαιρώμενοι για την δική τους ηθική ανωτερότητα. Αυτή ήταν και παραμένει η συζήτησή τους, όταν βλέπουν την άνετη ενδυμασία των δυτικών γυναικών ή την εμφάνισή τους στις παραλίες κατά τους θερινούς μήνες. Απεναντίας, ο περιορισμός των «δικών τους» γυναικών αποτελούσε, στο μυαλό τους, τεκμήριο εφαρμογής κοινωνικών και οικογενειακών «αρχών». Και όμως, την στάση τους αυτή επικροτούσαν και οι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των γυναικών. Διότι, διαφορετικώς, θα κατηγορούντο για «ρατσιστικές» τάσεις.
Όλα αυτά τα δεδομένα καθιστούσαν τα οικεία βουλήσει διαμορφωθέντα μουσουλμανικά γκέτο, φυτώρια μουσουλμανικών τρομοκρατών που προχωρούσαν ένα βήμα πιο πέρα. ‘Έκαναν σκοπό τους την καταστροφή της «παρηκμασμένης» δυτικής κοινωνίας. Οι διδασκαλίες των «ουλεμάδων» (διδασκάλων του ισλαμικού νόμου) εύρισκαν πρόσφορο έδαφος και διεμόρφωναν την νέα γενιά «πολεμιστών του ισλάμ».
Δεν είναι καθόλου δύσκολο, με τα σημερινά μέσα να εντοπισθούν από τις υπηρεσίες ασφαλείας οι ύποπτοι. Θα πρέπει να αναζητηθούν πρωτίστως, μεταξύ των μουσουλμάνων εκείνων που απολαμβάνουν τα αγαθά της δυτικής κοινωνίας καρπούμενοι επιδομάτων δωρεάν κατοικιών και άλλων παροχών. Όμως, αυτού του είδους έρευνες δεν είναι δυνατόν να αναληφθούν. Τέτοια κριτήρια δεν μπορεί να τεθούν. Θα είχαν χαρακτήρα διπλά «ρατσιστικό». Θα εμπεριείχαν και θρησκευτικό και κοινωνικό «ρατσισμό».
Δεν χρειάζεται και πολλή σκέψις, για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι, αν δεν αρθούν αυτές οι αγκυλώσεις, δεν υπάρχει περίπτωσις να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικώς η ισλαμική απειλή. Αλλά, δυστυχώς, αν τολμήσει να τα θέσει κάποιος αρμόδιος αξιωματούχος, την επόμενη στιγμή θα αποπεμφθεί κακήν κακώς από την υπηρεσία του, με την κατηγορία του «ρατσιστού». Και ενώ θα έχει επιχειρήσει να υπερασπισθεί τις αξίες του δυτικού πολιτισμού, είναι αυτός που θα κατηγορηθεί ως ολετήρ. Αυτό θα επιβάλει η «πολιτική ορθότης».
(του Ευθ. Π. Πέτρου)
Comments